Karıma Mektup

295. Gün (Karıma Mektup)

Dostlar bugün biraz Nazım okuyayım dedim. İçime işledi. Ruhunuzu ara sıra şiirlerle besleyin. Mutlaka huzur bulacaksınız.

Bir tanem! 
Son mektubunda: 
"Başım sızlıyor 
yüreğim sersem!" 
diyorsun. 
"Seni asarlarsa 
seni kaybedersem," 
diyorsun, 
"yaşayamam!" 

Yaşarsın, karıcığım, 
kara bir duman gibi dağılır hatıram rüzgarda; 
yaşarsın, kalbimin kızıl saçlı bacısı, 
en fazla bir yıl sürer 
yirminci asırlarda 
ölüm acısı. 
Ölüm 
bir ipte sallanan bir ölü. 
Bu ölüme bir türlü 
razı olmuyor gönlüm. 
Fakat 
emin ol ki, sevgili, 
zavallı bir çingenenin 
kıllı, siyah bir örümceğe benzeyen eli 
geçirecekse eğer 
ipi boğazıma, 
mavi gözlerimde korkuyu görmek için 
boşuna bakacaklar 
Nazım'a! 

Ben, 
alacakaranlığında son sabahımın 
dostlarımı ve seni göreceğim, 
ve yalnız 
yarım kalmış bir şarkının acısını 
toprağa götüreceğim... 
Karım benim! 
İyi yürekli, 
altın renkli, 
gözleri baldan tatlı arım benim; 
ne diye yazdım sana 
istendiğini idamımın, 
daha dava ilk adımında 
ve bir şalgam gibi koparmıyorlar 
kellesini adamın. 
Haydi bunlara boş ver. 
Bunlar uzak bir ihtimal! 
Paran varsa eğer 
bana fanila bir don al, 
tuttu bacağımın siyatik ağrısı. 
Ve unutma ki 
daima iyi şeyler düşünmeli 
bir mahpusun karısı. 

Nazım Hikmet

Formun ÜstüFormun AltıRenk Kodu: C: 23 M:72 Y: 0 K: 0