Kinin Zevke Dönüşmesi

164. Gün (Kinin Zevke Dönüşmesi)

Şöyle çevrenizdeki insanlara göz gezdirin dostlar. Kendi içlerindeki kini sizlerin üzerine salıp rahatlayan insanları tek tek ayırt edin… Gözlerine baktığınızda anlıyorsunuz bu insanları. Başka baktıklarını anlıyorsunuz. Yüzlerine taktıkları maskeler nedeniyle içten içe güldüklerini göremeyebiliriz belki; ama kinin onları nasıl yönettiğine tanık olabiliriz. Kinin zevke dönüşünü izleyebilirsiniz ama en önemlisi de bizim (onların anlamadığı) kendi kendilerini nasıl yalnızlığa mahkûm edip öldürdüklerini izlediğimizdir.

“Kendi kendine yalan söyleyip, söylediği yalana inanan kimse sonunda işi, kendi içindeki, çevresindeki gerçekleri tanımamaya, bunun sonucu olarak da kendisine ve çevresindekilere saygı duymamaya dek vardır. Kendi kendine saygısını yitirince içinde sevgi diye bir şey de kalmaz insanın. İçinde sevgi olmayınca oyalanmak, eğlenmek için kötü tutkulara, iğrenç şehvete bırakır kendisini, hayvanca yaşamaya başlar. Bütün bunların tek nedeni insanın, çevresindekilere ve kendi kendine yalan söylemesidir. Kendine yalan söyleyen kimse herkesten çabukta gücenebilir. Gel gelelim, gücenmek bazen hoş bir şeydir, ne dersiniz? Onu hiç kimsenin incitmediğini, hakaret etmediğini bile bile, hiç yoktan bir hakaret yaratmak, iş olsun diye kendi kendine yalan söylemek, olayları büyütmek, bir sözcüğü diline dolamak, pireyi deve yapmak bazen insana zevk verir. Bunun böyle olduğunu bilir, bilir ya gene de önce kendisi gücenir, sonra da yürekten kin beslemeye başlar kendine hakaret eden insana...”

Dostoyevski                                                                                                             

Karamazov Kardeşler 

Alıntının yapıldığı kaynak: http://epigraflar.blogspot.com

Renk Kodu: C: 0 M: 69  Y: 21 K: 0