8.10 Vapuru

142. Gün (8.10 Vapuru)

İki günlüğüne İstanbul' a gittim. Bodrum’ a taşınmadan önce geçen senelerimi yâd ettim Kadıköy sokaklarında yürürken… İstanbul'un beyaz vapurlarına ve martılarına baktım. Hep sevmişimdir vapurlarına binip Boğaz’ın maviliğinde yol almayı… Gençken, söyleyemediğim onlarca cümle biriktirirdim içimde… Yaş ilerledikçe anladım ki cümle biriktirmek bir yük insana… Bu yüzden artık içimde saklamak yerine savuruyorum cümlelerimi… Bu şiirde İstanbul’ daki vapurlara, martılara ve masmavi denize gelsin benden…

Sesinde ne var biliyor musun
Bir bahçenin ortası var
    Mavi ipek kış çiçeği
    Sigara içmek için 
    Üst kata çıkıyorsun

Sesinde ne var biliyor musun
Uykusuz Türkçe var
    İşinden memnun değilsin
    Bu kenti sevmiyorsun
    Bir adam gazetesini katlar

Sesinde ne var biliyor musun 
Eski öpüşler var
    Banyonun buzlu camı
    Birkaç gün görünmedin
    Okul şarkıları var

Sesinde ne var biliyor musun
Ev dağınıklığı var
    İki de bir elini başına götürüp
    Rüzgârda dağılan yalnızlığını
    Düzeltiyorsun

Sesinde ne var biliyor musun 
Söylemediğin sözcükler var
    Küçücük şeyler belki
    Ama günün bu saatinde
    Anıt gibi dururlar

Sesinde ne var biliyor musun
Söyleyemediğin sözcükler var

Cemal Süreya

Renk Kodu: C: 14 M: 29 Y:0 K: 0