Ben Kalanlardan Yanayım

146. Gün (Ben Kalanlardan Yanayım)

Dostluklarımda bir tanımlama kullanırım. “Ahretlik” bayılırım bu kelimeye… Hayatımda öyle dostlarım var ki cidden ahirete kadar yanımda olacaklarına inancım sonsuz. Onları görmek bile beni mutlu ediyor. Ruhuma iyi geliyorlar. Ben de onlara iyi geliyorum ki hala birlikteyiz. Onları kaybetmemek için özeniyorum. Ruhlarına daha derinlemesine bakıyorum. Ruhlarına dokunmaya çalışıyorum. En açıkçası ise seviyorum hem de ruhumla seviyorum dostlarımı. Onlar hayatın bana sunmuş olduğu kardeşler…

İnsanlar vardır;
Gelip geçerler hayatlarımızdan…
Kimi hiçbir iz bırakmaz ardından,
Kimi hafifçe okşar ruhumuzu,
Kimi de hüzün bırakır ardından..
İnsanlar vardır;
Usulca sokulurlar içimize,
Sonsuzcasına orada kalsın isteriz...
Bazıları serap gibidir,
Yokluğunda hayalleridir gerçeğimiz...
İnsanlar vardır;
Su gibi aziz, su gibi duru...
Konuştukça su olur akarlar kalbimize,
Kan gibi, Can gibi, Canan gibi...
İnsanlar vardır;
Işığı sönmüş yıldızlar gibi çaresizdirler.
Açtın mı kollarını,
Kalbine doldururlar ışığı...
İnsanlar vardır,
Soğuk duvarlar misali
Gülümsemenin sıcaklığını bilmezler,
Bilseler de sevmezler...
İnsanlar vardır,
Gelip geçerler hayatlarımızdan
Kimi depremlerle gider,
Kimi fırtınalarla…
Ben kalanlardan yanayım.
Gitmeyenlerin sadakatini ve sabrını severim,
Sarılıp bırakmayanların sıcaklığını...

Şems-i Tebrizi

Renk Kodu: C: 30 M: 27 Y: 39 K: 0