Kafka’dan Alıntılar

266. (Kafka’dan Alıntılar)

Gel artık! Sen olmayınca yanımda, korku başkaldırıyor, bütün gece, sabaha kadar boğuşuyorum onunla. Ciddi bir yanı var bu korkunun gitmiyor, üstelik durmadan gerçeği de sokmak istiyor gözüme ve bağırıyor sanki: " Milena da senin gibi bir insan, ne yapsın? "
Gözlerim kapalı, ta içten gelen bu seslenişi dinliyor, eriyorum seninle.

******************************

Bütün bu olanlar perişan ediyor beni. Çevremdeki her şey darmadağın oluyor sonra yeniden bir araya geliyor. Sonra başımın çaresine bakmak zorunda kalıyorum. Aslında yakınmamın sebebi güneşi görmek istemeyişim, hayata geri dönmekten korkmam.
Sen benim için saf, el değmemiş bir genç kızsın Milena. Senin gibi tertemiz, el değmemiş bir beyazlığı olan biriyle hiç karşılaşmadım ben. Böyle birine dokunabilmek büyük bir cesaret işi bu kirli, korkak, kararsız, soğuk eli nasıl uzatırım sana…

******************************

Dünyanın acılarından uzak tutabilirsin kendini, böyle yapmakta özgürsün ve senin doğana kalmıştır bu, ama kaçınabileceğin bir acı varsa işte bu da belki bu kendini uzak tutuştur.

******************************

Kesin olan çok az şey var,
Bunlardan biri de, asla birlikte yaşayamayacağımız,

Aynı evde,
Beden bedene,
Ortak bir masada,
Hiçbir zaman;
Aynı şehirde bile olamayacağız...

******************************

Sevgili Milena...
Mektubuma cevap vermediğinize göre iyi olmalısınız.
Çünkü biz genellikle iyi olduğumuz zamanlarda susarız...

Franz Kafka

Renk Kodu: C: 0 M: 62 Y: 69 K: 0