231. Gün (Kaba ve Cüretkâr)
Bu hikâyeyi çok seviyorum dostlar. Sizlerle paylaşmak
istedim.
Bir gece, kadının biri havaalanında bekliyordu. Uçağının
kalkmasına daha epeyce zaman vardı. Havaalanındaki dükkândan bir kitap ve bir
paket kurabiye alıp kendisine oturacak bir yer buldu. Kendisini kitabına
kaptırmış olmasına rağmen, yanında oturan adamın olabildiğince cüretkâr bir
şekilde aralarında duran paketten birer kurabiye aldığını fark etti; ne kadar
görmezden gelse de. Bir taraftan kitabını okuyup kurabiyesini yerken, bir
taraftan da gözü saatteydi. Kurabiye hırsızı kurabiyeleri yavaş tüketirken, kadının
kulağı da saat tiktaklarındaydı; ama tiktaklar sinirlenmesini yine de
engellemiyordu. Kendi kendine düşünüyordu; Kibar bir insan olmasaydım, şu
adamın gözünü morartırdım! Her kurabiyeye uzandığında, adam da elini
uzatıyordu. Sonunda pakette tek bir kurabiye kalınca, Bakalım şimdi ne yapacak?
dedi kendi kendine.
Adam yüzünden asabi bir gülümsemeyle son kurabiyeye uzandı
ve kurabiyeyi ikiye böldü. Kadın kurabiyeyi adamın elinden kapar gibi aldı ve
Aman Tanrım, ne cüretkâr ve ne kaba adam; üstelik bir teşekkür bile etmiyor!
diye düşündü. Hayatında bu kadar sinirlendiğini anımsamıyordu. Uçağın kalkacağı
anons edilince, derin bir nefes aldı ve rahatladı. Eşyalarını topladı ve çıkış
kapısına yürüdü. Kurabiye hırsızına dönüp bakmadı bile. Uçağa bindi ve rahat
koltuğuna oturdu. Daha sonra kitabını almak üzere çantasına uzandı.
Birden gözleri şaşkınlıkla açıldı. Gözlerinin önünde bir
paket kurabiye duruyordu! Çaresizlik içinde inledi; Bunlar benim kurabiyem ise
eğer; ötekiler de onundu ve benimle her bir kurabiyesini paylaştı! Üzüntüyle,
özür dilemek için çok geç kaldığını anladı. Kaba ve cüretkâr olan kurabiye
hırsızı kendisiydi
Renk Kodu: C: 23 M:75 Y:
0 K: 0
NOT: Pek beğeniyorum pasta, kurabiye, kek tarifi veren blogları... Ben de bir iki güzel kurabiye fotoğrafı paylaşayım istedim:)))
 |
| Annemin yaptığı elmalı kurabiyeleri özledim. :(( |
:))
YanıtlaSil