İyi Ki Geçiyorsun Zaman

117. Gün (İyi Ki Geçiyorsun Zaman)

 

Bazen kendinizi yazmak zorunda hissedersiniz. Kelimeler düğümlenir boğazınıza, canınızı yakar içinizde tutmak o kadar ağır gelir ki savurmak zorunda kalırsınız. Kendinizi en iyi anlatan kelimeleri bulup çıkarırsınız yerlerinden. Bir cümle kurarsınız bin cümleye bedel olur. Deryalar sığar içine, dalgalar savrulur durur rüzgârda… Sonra kara bir yel kopar karanlığın derinliğinden bütün her şeyi kasıp kavurur. Hepiniz bilirsiniz bu ruh hallerini… Ben de bu aralar bu hallerdeyim. Kocaman kara bir yelin içinde debelenip duruyorum. Ruhumun derinliğindeki deryadan doğan dalgalar yüreğimin bir o bir bu sahiline vurup vurup acıtıyor. Zamanın geçmesini bekliyorum. Mevlana’nın bir sözü geliyor hemen o zaman aklıma “İyi ki geçiyorsun zaman. Ya acının en derinime işlediği bir anda donsaydın.” Cidden düşünün ya geçmeseydi zaman ya donup kalsaydı acı ruhumuzu kanatırken… Nasıl dayanırdık? En sevdiğim an zamanın geçmesiyle acının dinmesini hissettiğim andır. İnsanın sakinliğe teslim olduğu zamanı beklemekten başka yol kalmıyor demek ki bazen… Bugün yine bir şiir okudum bin cümle doldu içime… Yine şairin içindekileri kanatırcasına satırlarına kazıyan cümlelerine teslim oldum. Okurken nerelere gittim Allah bilir. Acaba sizi de bir yerlere götürür mü diye paylaşmak istedim sizlerle…

Kırılgan bir çocuğum ben 
Yüreğim cam kırığı 
Bütün duygulardan önce 
Öğrendim ayrılığı 
Saldırgan diyorlar bana
Oysa kırılganım ben
Gözyaşlarım mücevher
Saklıyorum herkesten
Ürküyorlar gözümdeki ateşten
Ürküyorlar dilimdeki zehirden
Ürküyorlar o dur durak bilmeyen 
gözükara cesaretimden...

Murathan Mungan

Renk Kodu: C: 0 M: 35 Y: 16 K: 0