İntihara Sürükleyen Fotoğraf

42. Gün ( İntihara Sürükleyen Fotoğraf)

Sevgili dostlarım bugün sizlere bir başka fotoğrafın öyküsünü anlatacağım. Beni çok etkilemiştir. Sizlerin de kesinlikle etkileneceğinizi biliyorum. İnsanlık, açlık, intihar, ödülü içinde barındıran bu fotoğrafı ne zaman görsem için ürperir.

Fotoğrafçı Kevin Carter Güney Afrika doğumludur. Fotoğrafçılık kariyerinin büyük bir bölümünü Güney Afrika’daki Apartheid rejiminde geçirmiştir. Güney Afrika’da yaşanan ırk ayrımcılığını yansıtan fotoğraflara imzasını atmıştır. Bölgede yaşanan vahşeti de görüntüleyen Carter ayrıca vahşetin paparazzisi olmakla itham edilen Bang - Bang Kulübü’nün öncülerindendir.

1994'te fotoğraf dalında Pulitzer ödülü kazanan Carter`ın Sudan’da çektiği fotoğraf, zayıflıktan ölmek üzere olan siyah küçük kız çocuğu ile yakınında tüneyen akbabayı göstermektedir. Kızın, birkaç kilometre ilerdeki Birleşmiş Milletler yardım kampına gitmek istediği sanılmaktadır.

Bu ânı fotoğrafladıktan sonra akbaba kaçmış, ancak Carter küçük kıza kampa ulaşması için yardım etmemiş oradan uzaklaşmıştır ve kimse çocuğa sonra ne olduğunu bilmemektedir. Bu yüzden yoğun eleştirilere maruz kalan Carter profesyonel fotoğrafçı olduğunu, yardım görevlisi olmadığını ifade ederek kendisini savunmuştur. Gazeteciler ve fotoğrafçılar, bulaşıcı hastalıklar nedeniyle hasta insanlara dokunmamaları konusunda o dönemde sıkı bir biçimde uyarılıyorlardı.

Bu fotoğraf, yardım örgütlerine büyük miktarda maddi kaynak sağlamış olsa da bu olaydan sonra ağır depresyona giren Carter 27 Temmuz 1994’te 34 yaşında Johannesburg’ un bir banliyösünde park ettiği kamyonetinin içine bahçe sulama hortumunu araba egzozuna bağlayarak walkman ile müzik dinleyerek intihar etmiştir. Yanında çevresine yazılmış çok sayıda mektup bulunmuştur.

Savaş fotoğrafçısı Coşkun Aral bu olay üzerine şunu söylemiştir.

Benzer anları yaşamış bir foto-muhabir olarak bu ânı görüntüleyen meslektaşım Kevin Carter’ın yaşadıklarını anlayabiliyorum. Savaş ve açlığın bütün acımasızlığıyla hissedildiği bir bölgede, Sudan ‘da, böylesine vurucu bir ânı görüntüleme fırsatı bulan meslektaşımızın, zamanı durdurduğu bu anda büyük olasılıkla aklında olan tek şey bu fotoğrafın dünya kamuoyunda yaratacağı tepki ve bunun sonucunda dünya ülkelerinin Sudan’a yönelik yardım girişimlerinde bulunma ihtimali. O anda, o fotoğrafı gerekli yerlere ulaştırma güdüsü ve bu nedenle de bir an önce bulunduğu yerden ayrılma isteği sadece o ânı yaşayan insanların anlayabileceği bir psikoloji.

Bir başka fotoğrafçı olan John Long ise şu cümleleri kurmuştur.

Yaşamında bir sürü sorunu vardı, ancak bu olayların zamanlamasını göz önüne alınca o çocuğun fotoğrafı ile Carter'ın intiharı arasında bir ilişki olduğunu düşünmekten kendimi alamıyorum. "Ama yine de hiçbir fotoğraf bir insanın hayatından önemli değildir.”

Kesinlikle kendisini o savaş koşulları içinde yargılama hakkını kendimde görmemekteyim. Bizim bakmaya bile dayanamadığımız o fotoğrafların yaşandığı kanayan coğrafyalarda olmayı anlayamayacağımı bilmekteyim. Gerçekten emin olduğum tek şey ise bu coğrafyaları bu hale getirmekte üzerimize düşen payı bilmek zorunda olduğumdur.  İnsanın içine işleyen fotoğrafların öykülerini anlatmaya devam edeceğim.

RENK KODU: C:14 M: 49 Y:100 K: 66 

Kevin Carter'in Sudan'da çektiği ödüllü fotoğraf...